ذبیح‌الله مجاهد، ایران در مقابل حقوق زنان پاسخگو باشد
ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی طالبان، در مناسبت به تجمعات آزادی خواهی زنان در ایران گفته است که حکومت جمهوری اسلامی ایران باید در مقابل حقوق زنان پاسخگو باشد.
پس از مرگ "مهسا امینی" که بازداشت و شکنجه‌ی"گشت ارشاد" سبب ایست‌قلبی وی شد، شهروندان ایرانی در سایر نقاط این کشور دست به تجمعات آزادی خواهی زده‌اند و خطاب به مسئولین حکومت جمهوری اسلامی خواهان آزادی و رعایت حقوق زنان ایرانی هستند.
سخنگوی طالبان در حالی از حقوق زنان همسایه سخن می‌زند، که زنان افغانستان در زیرسایه‌ی حکومت طالبان از هرگونه حقوق شهروندی و آزادی محروم هستند و جنایت حکومت طالبان جغرافیای افغانستان را برای آنها به زندان تبدیل کرده و گروه طالبان با انتقاد جهانی و تظاهرات در افغانستان برای بستن مکاتب دخترانه مواجه هستند.
در تازه ترین مورد دختران افغانستانی روز شنبه 10 سپتمبر پس از بستن مجدد چند مکاتب توسط طالبان که بدون میل این گروه برای کوتاه مدت در ولایت پکتیا باز شده بود، برای تظاهرات به شهر ها آمدند. تصمیم طالبان برای تعطیلی مجدد این چند مکتب دخترانه در پکتیا نیز در سطح جهانی مورد انتقاد قرار گرفت. قابل ذکر است که طالبان به وعده خود مبنی بر اجازه تحصیل و فرصت های شغلی زنان عمل نکرده است. در عوض، همچنان به اعمال محدودیت بر حقوق زنان ادامه می دهد.
ویدئوی تظاهرات دختران شجاع در شهر های ولایت پکتیا به طور گسترده در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود. در تصاویر، دخترانی دیده می‌شدند که در حالی که علیه تعطیلی مکاتب خود اعتراض می‌کردند، شعار سر می‌دادند. به گزارش طلوع نیوز، پیش از این برخی مکاتب دخترانه در ولایت پکتیا پس از تصمیم سران قومی و مقامات آموزشی محلی بازگشایی شده بودند. با این حال، چند روز بعد دوباره این مکاتب تعطیل شدند.
یک سال پس از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، دانش آموزان دختر بالای صنف ششم همچنان از ورود به مکاتب محروم هستند. تصمیم طالبان مبنی بر ممنوعیت رفتن دانش آموزان دختر به مکتب، هم در سطح ملی و هم در سطح بین المللی مورد انتقاد قرار گرفته است.
منظور پشتین، بنیانگذار و رئیس جنبش پشتون تهافذ (PTM)، از دختران به دلیل برگزاری تظاهرات برای حقوق تحصیلی تمجید کرده است. پشتین گفت: "در قرن بیست و یکم، دختران افغانستانی به زور از تحصیل محروم می شوند."
در همین حال، افراسیاب خطک، سناتور سابق پاکستانی و تحلیلگر مسائل منطقه، مبارزه زنان افغانستانی برای حق تحصیل را برای کل بشریت "مهم" خواند.
افراسیاب خطک در این گزارش گفت: «مبارزه دختران/زنان افغانستانی برای حق تحصیل برای کل بشریت مهم است، زیرا آپارتاید جنسیتی و انقباض آزادی در یک کشور می‌تواند برای بقیه بشریت عواقب داشته باشد.»
هدر بار: زنان افغانستانی همچنان معترض هستند
هدر بار، مدیر بخش حقوق زنان در دیده بان حقوق بشر، ویدئوی اعتراض زنان را در توییتر به اشتراک گذاشت. هدر بار در حین اشتراک‌گذاری این ویدئو، خاطرنشان کرد: "زنان افغانستانی همچنان اعتراض می‌کنند." هدر بار در توییت دیگری گفت: "طالبان به تازگی مکاتب دخترانه را در پکتیا تعطیل کردند، پس از آن که اعضای جامعه برای بازگشایی آنها فشار آوردند. شورای عالی حقوق بشر چه خواهد کرد؟ ما خواهان اقدام بسیار شدیدتر سازمان ملل در زمینه پاسخگویی هستیم."
به گزارش دیده بان حقوق بشر، قابل ذکر است که چندین سازمان حقوق بشر در نامه ای سرگشاده از نمایندگان دایمی کشورهای عضو و ناظر شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواسته اند تا به "وضعیت اسفناک حقوق بشر" در افغانستان توجه کنند. همچنین خواستار توجه شورای حقوق بشر سازمان ملل به عدم پاسخگویی در مورد نقض و نقض حقوق بشر در افغانستان شد.
چند روز قبل هیئت سازمان ملل متحد در افغانستان مقامات طالبان را به آزار و اذیت کارمندان افغانستانی زن متهم کرده و از مقامات محلی خواست تا به همه کارکنان در اداره احترام بگذارند. در این بیانیه با اشاره به گروه طالبان این کشور آمده است: «الگویی در حال ظهور از آزار و اذیت کارمندان زن افغانستانی سازمان ملل توسط مقامات طالبان وجود داشته است». سه زن افغانستانی که برای سازمان ملل متحد کار می‌کردند اخیراً برای مدت کوتاهی توسط «عوامل امنیتی مسلح مقامات بالفعل» بازداشت و مورد بازجویی قرار گرفتند.
همچنین زنان افغانستانی روز دوشنبه در سازمان ملل درخواست کردند تا اقدامات بین المللی محکمی برای رسیدگی به "آپارتاید جنسیتی و قومی" در کشورشان از زمان به قدرت رسیدن طالبان در سال گذشته انجام شود. محبوبه سراج، روزنامه نگار افغانستانی در نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو گفت: امروز حقوق بشر در افغانستان وجود ندارد. این روزنامه نگار گفت که از به صدا درآوردن زنگ خطر در مورد تضعیف حقوق زنان و دختران در افغانستان "بیمار و خسته" است و هیچ اقدامی نمی بیند. طالبان از زمان بازگشت به قدرت در ماه اگست سال گذشته، محدودیت‌های سختی را بر دختران و زنان برای پیروی از دیدگاه ریاضت‌آمیز خود از اسلام اعمال کرده‌اند - و عملاً آنها را از زندگی عمومی بیرون می‌کشند. راضیه صیاد، وکیل افغانستانی و کمیسر سابق کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، به شورا گفت: «زنان افغانستان اکنون به رحمت گروهی سپرده شده اند که ذاتاً ضد زن هستند و زنان را به عنوان انسان نمی شناسند». . "پسرفت سرسام آور" سراج در جریان مناظره ای که به طور خاص بر حقوق زنان و دختران در افغانستان متمرکز بود، به شورا گفت: "زنان آن کشور، ما وجود نداریم... ما حذف شده ایم." او از نهاد عالی حقوق بشر سازمان ملل خواست تا هر اقدامی را برای بهبود وضعیت انجام دهد. من از همه شما التماس دارم: لطفاً اگر این شورا کاری دارد انجام دهید! او گفت، و افزود که "در غیر این صورت، لطفاً در مورد آن صحبت نکنید. زیرا صحبت کردن در مورد افغانستان ارزان بوده است". "تو باید کاری کنی." او و دیگران پیشنهاد کردند که شورا می تواند یک گروه مستقل از کارشناسان را برای نظارت بر همه سوء استفاده ها ایجاد کند تا در نهایت مجرمان را مورد بازخواست قرار دهد. او هشدار داد: «فقط خدا می داند که چه نوع جنایاتی گزارش نمی شود.» همچنین زهرا جویا مدیر رسانه رخشانه، در طی صحبت مختصر ولی همه جانبه و مستند در مورد وضعیت شکننده مردم هزاره‌صحبت کرد، وی گزارش اعضای پارلمان بریتانیا، گزارش ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر افغانستان، گزارش دیده‌بان حقوق بشر و گزارش‌های چندین نهاد معتبر بین‌المللی، را ریفرینس داد و خواستار توجه جامعه بین المللی به کشتار و تعبیض هدفمند نسبت به مردم هزاره شد.
بتازگی خانم فرید، یکی از اعضای سابق پارلمان افغانستان روز دوشنبه از جهان خواست تا طالبان را به دلیل سرکوب حقوق بشر رژیم "آپارتاید جنسیتی" بدانند و گفت که برچسب آپارتاید کاتالیزوری برای تغییر در آفریقای جنوبی است و می تواند کاتالیزوری برای تغییر در افغانستان باشد.
ناهید فرید، فعال حقوق زنان که جوانترین سیاستمداری بود که در سال 2010 به پارلمان انتخاب شد، در یک کنفرانس خبری در سازمان ملل گفت که در نتیجه محدودیت های شدید بر جنبش های زنان، پایان تحصیلات متوسطه برای دختران و ممنوعیت مشاغل برای زنان، "من داستان های بیشتری از زنان افغانستانی می شنوم که تصمیم می گیرند تا از ناامیدی زندگی خود را بگیرند." او گفت: "این شاخص نهایی است که وضعیت زنان و دختران افغانستانی چقدر بد است که آنها مرگ را انتخاب می کنند و این را آنها ترجیح داده می شود تا زندگی تحت رژیم طالبان."
فرید که اکنون در دانشکده روابط عمومی و بین‌الملل دانشگاه پرینستون مشغول به کار است، گفت که او اولین کسی نیست که طالبان را یک رژیم «آپارتاید جنسیتی» می‌خواند، اما او گفت: «عدم اقدام جامعه بین‌المللی و تصمیم‌گیرندگان در کل آن را مهم می‌کند. برای همه ما این را تکرار کنیم» تا صدای زنان در افغانستان که نمی توانند صحبت کنند فراموش نشود.
او ابراز امیدواری کرد که رهبران جهان هفته آینده برای گردهمایی سالانه خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، زمانی را برای ملاقات و گوش دادن به زنان افغانستانی که در تبعید زندگی می کنند، اختصاص دهند و شروع به درک این موضوع کنند که "آپارتاید جنسیتی" در افغانستان اتفاق می افتد زیرا از زنان "استفاده می شود". و مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد، به سطوح زیردست جامعه تنزل داده شده و توسط طالبان از حقوق بشر محروم شده‌اند.
زمانی که طالبان برای اولین بار از سال 1996 تا 2001 بر افغانستان حکومت کردند، زنان و دختران تحت محدودیت‌های شدیدی قرار داشتند - بدون تحصیل، بدون مشارکت در زندگی عمومی، و زنان ملزم به پوشیدن برقع فراگیر بودند.
