دسترسی مردم به رسانه‌ها کار را بر جنگجویان طالبان دشوار کرده است ـ مجله‌ی اورال

در دور قبلی حکومت طالبان، افغانستان به مانند جزیره‌ی جدا افتاده از دیگر نقاط جهان بود. طالبان هر کاری را هر طوری که می‌خواستند، انجام می‌دادند. نیروهایی مسلح طالبان بدون هراس از پی‌گرد قضایی و کیفری، در شدیدترین نوع ممکن با مردم برخورد و خشونت می‌نمودند. امکانات ارتباط جمعی در آن زمان تقریباً صفر بود. رسانه‌های محلی وجود نداشت و فقط خبرگذاری‌هایی محدود خارجی بودند که مردم را از احوال روز باخبر می‌ساختند.

هزاره‌جات که در آن زمان زیر تسلط نیروهایی محلی بود، مورد تحریم طاقت‌فرسا از سوی طالبان قرار داشت. از مواد غذایی گرفته تا پارچه و لباس را طالبان اجازه ورود به سمت هزاره‌جات نمی‌دادند. باطری رادیو در میان اقلام در لیست تحریم طالبان بود. طالبان به کسی اجازه نمی‌دادند اخبار را از طریق رادیوهای چون بی‌بی‌سی، رادیو دری و دیگر رسانه‌های سمعی گوش کنند. زیرا طالبان ترس از آگاهی داشتند. آن‌ها در تلاش بودند تا رعب و وحشت‌شان همگانی نشده و کسی جرأت نتواند طالبان را به چالش بکشد.

اما امروز، وضعیت طور دیگری رقم خورده است. وضع موجود به نفع مردم و زیان طالبان محاسبه می‌شود. دیگر طالبان آن زبان گویایی دیروز که فقط عربده بکشند، و مردم آن زبان بسته‌های دیروز که فقط اطاعت کنند، نیستند. در این میدان جدید مبارزه، تکنولوژی به داد مردم رسیده و صدای مردم گشته است. تکنولوژی ارتباطی امروزی خودش یک امکان و رسانه فعال است. در هر نقطه کشور، از هرگونه حرکات طالبان مستند و سریع اخبار را به کانال‌ها خبری جهان مخابره می‌کند.

گاهی نیز خواسته یا ناخواسته افراد خودی طالبان تبدیل به یگ خبرنگار گردیده‌اند. آنها با پخش نمودن فایل‌های ویدیویی شان از جریان شکنجه‌ی بازداشتی‌ها جهان را از نوع حکومت‌داری، و رفتار شان با مردم باخبر می‌سازند. بسیاری از گزارشات نشان داده است که خود طالبان هم می‌توانند یک خبرنگار باشد و این همه از برکت موبایل‌های هوشمند و انترنت است.

گرچند طالبان همان طالبان دهه‌ی ۷۰ است و کدام تغیر ملموسی در افکار و رفتار شان نیامده بلکه برخوردهای شان با مردم به گونه‌ی دور قبل و در مواردی خشن‌تر نیز شده است.

طالبان چه در دور قبلی و نیز حالا از کنترول شدید بر رسانه‌ها کوتاهی ننموده و رسانه‌های داخلی را مرتب کنترول و سانسور می‌کند. اخبار منتشره از رسانه‌های داخلی آن شنونده‌ی را که در دوران جمهوریت داشت و مردم اعتماد داشتند که رسانه‌های شان اخبار مؤثق، دقیق و بی‌طرف را نشر می‌نمایند، دیگر ندارند. مردم به اخبار منتشره از تلویزیون‌های داخلی کم‌ترین اعتماد را دارند و هر آنچه این رسانه‌ها می‌گویند مردم فکر می‌کنند که دروغ است و از سوی طالبان سانسور شده است.

محمدعظیم باشنده جاغوری به مجله‌ی اورال می‌گوید: پس از به قدرت رسیدن طالبان و تصرف جاغوری توسط این گروه، مسئولین محلی طالبان در جاغوری به بدترین نوع ممکن با مراجعه‌کنندگان رفتار می‌کردند. مردم ازین رفتار مقام‌های طالبان در جاغوری به تنگ آمده و مجبور شدند که این رفتارها را مستند ساخته و از طرف برخی خبرگزاری‌ها نشر کنند.