بررسی جنبش‌های الهام‌بخش مدافع حقوق زنان در جهان (قسمت چهارم) ـ مجله‌ی اورال
جنبش‌های مطالبه حق رأی در انتخابات برای زنان، در ایالات‌متحده آمریکا در قرن نوزدهم میلادی و در چارچوب جنبش گسترده‌تری آغاز شد که هدف آن، احراز حقوق بیش‌تر برای زنان بود. در نیمه اول قرن نوزدهم، زنان در برخی جنبش‌ها باهدف اصلاحات فعال بودند؛ ازجمله جنبش الغای بردگی که هدفش پایان‌دادن به برده‌داری بود. الیزابت کدی استانتون که بعدها رهبر نهضت مطالبه حق رأی برای زنان شد، در سال‌های ۱۸۴٠ در راستای کسب حقوق مساوی در مالکیت برای زنان تلاش می‌کرد؛ او و همسرش فعالانه با برده‌داری مخالف بودند. سوزان آنتونی، که در آینده با استانتون در نهضت زنان برای احراز حق رأی همراه شد، در نهضت مخالفت با مصرف الکل فعال بود. فعالیت در این جنبش‌ها موجب شد که این دو ارتباطات و تجربیات ارزشمندی کسب کنند، در عین‌حال به سرخوردگی بیش‌تر آن‌ها از موقعیت فرودستانه زنان (نسبت به مردان) در جامعه دامن زد.
سوزان آنتونی که خود را برای ایراد یک سخنرانی در کنوانسیون نهضت مخالفت با مصرف الکل آماده کرده بود، با بر‌خوردی حیرت‌انگیز مواجه شد؛ به او اجازه سخنرانی ندادند و گفتند که زنان فقط اجازه گوش‌کردن دارند، نه سخن‌گفتن. به الیزابت کدی استانتون، که برای شرکت در کنوانسیون مبارزه با برده‌داری به لندن سفر کرده بود، نیز اجازه ندادند در کنار مردان شرکت‌کننده در این کنوانسیون بنشیند. فکر برگزاری یک کنوانسیون که موضوع آن فقط حقوق زنان باشد ناشی از سرخوردگی او از این رفتارها بود.
استانتون در این باره نوشت:
«تجربه‌ام از حضور در مجمع جهانی مبارزه با برده‌داری، همه آنچه درباره وضعیت زنان در مطالعاتم به آن برخورده بودم و ستم و تعدی‌ای که در همه‌جا مشهود بود، روح مرا به خروش آورد. ... تو گویی همه‌چیز دست‌به‌دست هم داده بود تا مرا به برداشتن گامی به جلو برانگیزد. نمی‌دانستم چه باید کرد یا از کجا می‌بایست آغاز کرد؛ تنها اندیشه‌ام یک نشست همگانی به‌منظور اعتراض و تبادل‌نظر بود.»
این اندیشه به دنبال ملاقات و تبادل‌نظر استانتون با دوستانش در باب حقوق زنان تحقق پیدا کرد. در سال ۱۸۴۸ کنوانسیونی در شمال غربی نیویورک برگزار شد که امروز خیلی‌ها آن را گام اول نهضت حقوق زنان در ایالات‌متحده آمریکا می‌شناسند.
ادامه دارد ...
