طالبان کادرهای مورد نیاز نهادهای دولتی را چگونه تامین می‌کنند؟ ـ مجله‌ی اورال

پس از بازگشت گروه طالبان به قدرت، بحران بی‌کاری در افغانستان افزایش بی‌پشینه داشته است. کادرهای علمی، شخصیت‌های مجرب و کارکشته، دانش‌آموختگان مسلکی و فارغین دانشگاه‌ها با مدرک‌های لیسانس و ماستری و بعضا حتا با مدرک دکتورا از دانشگاه‌های معتبر جهانی، به سرنوشت بی‌کاری گرفتار هستند و با مشکلات زیادی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند تا هزینه‌ی زندگی خود و خانواده‌ی‌شان را تامین کنند. این کادرهای علمی و شخصیت‌های مسلکی برای یافتن لقمه‌ی نان کارهای شاقه‌ی روی‌بازار را انتخاب کرده‌اند و یا با اندک‌سرمایه‌ی دست‌‌داشته‌ی‌شان به خرید و فروش خالی‌ از مفاد چرخ روزگار را می‌چرخانند. عده‌ی محدود آن‌ها در نهاد‌های خصوصی با معاش ناچیز و اندک وظیفه‌های غیرمسلکی را پیش می‌برند و اکثریت‌شان مطلق خانه‌نشین و سرگردان هستند. بی‌کاری شهروندان افغانستان درحالی رو به افزایش است که گروه طالبان برای جای‌گزینی کادرها در نهاد‌های دولتی کشور، اشخاص غیرمسلکی، بی‌تجربه، بدون آگاهی و دانش را از کشور پاکستان وارد افغانستان کرده و هرکدام را به جای‌‌گاه بلندرتبه دولتی منصوب کرده‌اند.

قرار گزارش روزنامه نیویورک‌ تایمز‌‌؛ گروه طالبان پس از بازگشت به قدرت شماری از کادرهای مورد نیاز برای نهاد‌های دولتی را از پاکستان آورده است. این گروه در صدد تکمیل کادرهای دولتی از نیروهای خود این گروه است.

یکی از این اشخاص که با نیویورک تایمز صحبت کرده است، خیال محمد غیور است. موصوف سال‌های زیادی را در کشور پاکستان مالک نانوایی بوده است و هم‌اکنون از طرف گروه طالبان به عنوان رئیس پلیس‌ ترافیک شهر کابل انتخاب شده است. او رئیس و فرمان‌دار ۱۴۵۰ کارمند شده است.

در ادامه‌ی مطالب این روزنامه نوشته شده است: ارسلا خروتی که اکنون معاون وزارت مهاجرین طالبان شده است، سال‌ها در کمپ پناهدگان پاکستان به‌ عنوان کارمند کار می‌کرده است.

در ادامه‌ی گزارشات نیویارک‌ تایمز گفته شده است که شخصی واعظ مسجد در محله‌ی فقیرنشین کراچی، از طرف طالبان به عنوان قاضی در ولایت پکتیکا در شرق افغانستان گماشته شده است.

از سویی‌هم گزارشات حاکی بر آنست که عمران خان، نخست وزیر پاکستان از مسئولان این کشور خواسته است که نیروی انسانی متخصص و آموزش دیده به ویژه پزشکی، فناوری اطلاعات، مالی و حساب‌داری به افغانستان فرستاده شود تا از "بروز بحران انسانی" در این کشور جلوگیری به عمل آید.

این منصوبات غیرقابل قبول در حالی اجرا می‌شود که شخصیت‌های مسلکی و باتجربه که دربیست سال نظام جمهوریت در این سمت‌ها وظیفه اجرا کرده بودند و هم‌چنان جوانان تخصصی و شایسته، از عدم مصروفیت رنج می‌برند.

گروه طالبان، دست‌پرورده‌ی پاکستان است و بدون تردید برای این گروه بیکاری و آشفتگی وضعیت انسانی در افغانستان مطرح نیست. این گروه با نادیده گرفتن نیروی کاری در داخل کشور و جای‌گزینی نیروهای مربوطه‌ی‌شان به عنوان کادرهای دولتی، بی‌اهمیتی خود را به ایجاد حکومت همه شمول به اثبات می‌رسانند.

شهروندان کشور از این برخورد گروه طالبان ناخشنود هستند و می‌گویند که این عمل‌کرد طالبان از یک‌سو عدم توجه آن‌ها را به شهروندان کشور نشان می‌دهد و از سویی‌هم منصوب کردن اشخاص غیرمسلکی و دور از علم و دانش تخصصی مثل مقرر یک نانوا در سمت رئیس پلیس ترافیک یک شهر، کار دور از عقل و منطق است و نیز ضربه‌ی محکم به ساختار و نظام سیستم کاری کشور خواهد بود.

جاوید احمدی یکی از شهروندان کشور مدرک کارشناسی ارشد از رشته‌ی روابط بین‌الملل دارد. او دوسال قبل به این مدرک خود دست یافته است و می‌گوید که طعم بسا سختی‌ها را چشیده‌است تا خود را مستحق گرفتن این مدرک تحصیلی کرده‌ است. احمدی پس از یک‌ونیم سال بیکاری و بی‌مضمونی با فروش قسمتی از جواهرات خانمش و مقدار پول قرض از وابستگانش، موتر "تونس" خریداری می‌کند تا با مسافربری در لین دارالامان-کوته سنگی، هزینه‌ی روزگارش را پیدا کند. او می‌گوید: در نظام جمهوریت من بسا موارد را بخاطر رسیدن به وظیفه‌ی دولتی تلاش کردم و متاسفانه هربار بدون این‌که در آزمون استخدام خواسته شوم، کسانی دیگر در آن بست مقرر می‌شدند و هم‌چنان پس از نابودی نظام پشین، من دنبال وظیفه‌ی طبق تحصیلاتم هستم ولی، متأسفم که این کار ناممکن است. وی در ادامه‌ی حرف‌های خود از شخصیت‌های تخصصی زیادی نام می‌برد که به دلیل عدم مصروفیت در شغل‌های رسمی و دولتی، مجبور شده‌اند تا مدارک‌ تحصیلی خود را کنار گذاشته و به کارهای شاقه‌ و طاقت‌فرسای روی بازار روی آورده‌اند. در کنار این شخص دیگری به‌نام عبدالله، مدرک تحصیلی لیسانس خود را از دانشگاه کابل، رشته‌ی حقوق جزا گرفته است. مذکور بنا به نیافتن شغل در مغازه‌ی لبنیات فروشی مصروف کار می‌باشد. وی بخاطر اعتراض از عدم توجه دولت به اشخاص مسلکی و تحصیل‌کرده در کنار جواز مغازه‌ی خویش، سند تحصیلی خود را نیز روی دیوار نصب کرده است.

شهروندان کشور شاکی برآنست که چرا با وجود چنین شخصیت‌های علمی و تخصصی، کسی که سابقه‌ی کاری در وعظ و منبر در محله‌ی فقیرنشین کشور بیرونی دارد، سمت قاضی را در کشور به‌دست می‌گیرد. این شکایات در حالی بیان می‌شود که در حکومت طالبان اوضاع از هرجانب شهروندان کشور را به ستوه آورده است اما، طالبان گوش‌های کر دارند و چشم‌های نابینا. صدای معترضان موضوع تکراریست که این گروه هیچ‌گونه اهمیت قایل نمی‌شوند.