اِعمال خشونت فزاینده‌ توسط طالبان؛ شکنجه‌ و آزار مردمان گرسنه و بی‌پناه ادامه دارد ـ مجله‌ی اورال

مردم افغانستان در زیر سلطه‌ی گروه افراط‌گرای طالبان به معنای واقعی کلمه در سیه‌روزی و بی‌پناهی به‌سر می‌برند. بی‌کاری، فقر و تنگدستی مردم را به ستوه آورده است. مردم، اندک ذخیره‌ی که از گذشته‌ داشتند تمام کرده و اکنون پیدا کردن یک لقمه نان تقریباً دارد به آرزوی دست‌نیافتنی برای‌شان تبدیل می‌شود. یک وعده غذای سیر خوردن رویای بسیاری از کودکان خانواده‌های افغانستانی شده‌اند. چه بسا خانواده‌های که خود و کودکان شان در این شب‌های سرد گرسنه می‌خوابند و شب را با بیم و دلهره به صبح می‌رسانند. کودکان، زنان و مردان بیمار از شدت ناداری قادر به تکمیل ابتدایی‌ترین مراحل درمانی برای‌شان نیستند؛ از یک سو فقر و سوءتغذی و از سوی دیگر بیماری دست‌به‌دست هم داده و به آسانی آنان را به کام مرگ می‌فرستند.

اما در مقابل گروه افراط‌گرای طالبان که به زعم خودشان «حکومت اسلامی» را بر کشور مستقر کرده‌اند، اصلاً خود شان را مسوول حل مشکلات مردم نمی‌دانند. دیدگاه آنان اینست که «رزق و روزی» به‌دست خداوند است و ربط بر ما ندارد. بعد از سپری شدن بیشتر از چهار ماه از تسلط طالبان تا هنوز شاهد هیچ برنامه‌ای برای رسیدگی به چالش‌های اقتصادی مردم از جانب این گروه نبوده‌ایم.

اما آیا طالبان در این مدت بی‌کار نشسته‌اند و دست به هیچ کاری نزده‌اند؟
جواب این سوال منفی است آنان حداقل در چند حوزه کاری به شدت فعال بوده‌اند. تعقیب و گرفتاری و شکنجه مخالفین شان و نظامیان پیشین از اولویت‌های کاری آنان بوده است. طالبان در ردیابی، گرفتاری، شکنجه و سپس محاکمه صحرایی و به‌قتل رسانیدن نظامیان پیشین و برخی از مخالفین خود و حتا افراد عادی به‌صورت سیستماتیک عمل کرده‌اند. آنان کوشیده‌اند که این جنایات شان از چشم‌ رسانه‌ها مخفی بمانند. مواردی اندکی از این جنایت‌ها که رسانه‌ای شده‌است از شدت رفتار وحشیانه‌‌ی جنگجویان این گروه حکایت دارد. با وجودیکه سخنگویان طالبان مکرراً‌ از عفو عمومی حرف می‌زنند اما هم‌چنان روند بازداشت و توقیف نظامیان پیشین به بهانه‌های مختلف ادامه دارد.

در بخش دیگری که طالبان به‌شدت روی آن تمرکز کرده‌اند، در حوزه‌ی اعتقادی افراد می‌باشند. آنان بلافاصله پس از به‌دست گرفتن قدرت وزارتی را تحت عنوان امر به‌معروف و نهی‌ازمنکر ایجاد کردند. این وزارت وظیفه رسیدگی به امور دینی مردم را دارند. تا هنوز این اداره مذهبی طالبان فعالیت‌های گسترده‌ای را انجام داده‌است. وضع قوانین سختگیرانه که به صورت صریح مداخله در امور خصوصی افراد می‌باشد، از کارنامه‌های این اداره است. وزارت امر به‌معروف طالبان بیشترین تمرکز را بر وضع قیودات بر زنان داشته است. در فرامینی که از جانب این اداره صادر شده است، زنان در مسافرت‌های نسبتاً‌ طولانی بدون محرم شرعی منع شده‌ و به راننده‌ها دستور داده شده است که از سوار کردن زنان بی‌حجاب خودداری کنند. در سطح شهر و بازار بر تصاویر زنان که برای اشتهارات نصب شده‌بودند، رنگ پاشیده شده است. در موارد اخیر مغازه‌داران بنابر دستور طالبان مجبور به گردن زدن مانکن‌های دکان‌شان شده‌اند.

مردان نیز از گزند افراط‌گرایی طالبان در امان نمانده‌اند. مسوولان مساجد بنابر دستور طالبان برای نمازگزاران در برخی محلات و ولایات کتاب حاضری ایجاد کرده‌اند. نمازگزاران غیرحاضر شامل جریمه‌ی نقدی می‌شوند. در اعلامیه وزارت امر به‌معروف آمده است که در هنگام نماز وقتی آذان داده می‌شود موترها توقف کنند و همه به ادای نماز بپردازند. به آرایشگاه‌های مردان نیز سفارش شده است که از تراشیدن ریش مردان خودداری کنند. در یک کلیپ ویدیویی که به تازگی در صفحات اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود، طالبی را نشان می‌دهند که یک جوان را در انظار عامه متوقف کرده و موهای او را قیچی می‌زند. تنها به این کار هم اکتفا نکرده، در آخر چندین سیلی به روی این جوان می‌زند.

گروه افراطی طالبان به‌جای اینکه برای بیرون رفت از فاجعه‌یی انسانی در حال جریان، تدبیری بی‌اندیشند تا مردم از گرسنگی و مرگ نجات یابند، بر سر و صورت مردم چسپیده‌اند تا «حدود و احکام اسلامی‌» را بر آنان تطبیق کنند و آنان را از رفتن به جهنم نجات بخشند.

به باور آگاهان در صورتیکه این گروه افراطی به چنین رفتارهای خشن، مداخله‌گرایانه و ضد انسانی خود با شهروندان ادامه دهند، سبب عقده و ایجاد مقاومت در برابر آنان می‌شود. مردمی که از اثر فقر و ناداری با گرسنگی و مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کنند و چیزی برای از دست دادن ندارند، رفتارهای ضد انسانی گروه حاکم را برنمی‌تابند؛ روزی در برابر آنان به مبارزه برخواهند خواست و با خلق انقلابی بیخ و بنیادشان را برخواهند کشید.