گروه افراطی طالبان؛ از تولید مستمر وحشت تا دشمنی با زیبایی و مدنیت ـ مجله‌ی اورال

از روزیکه طالبان قدرت را در افغانستان به‌دست گرفته‌اند، به‌جای اینکه برای عموم مردم آرامش، امنیت ‌سرتاسری و فضای خوبِ کاری ایجاد کنند؛ برعکس، آن‌ها با رفتارهای وحشیانه‌ی شان در بین مردم ترس و رعب ایجاد کرده‌اند. مردم تحت سلطه‌ی طالبان اصلا امنیت روانی ندارند و از دیدن جنگجویان آنان احساس وحشت و انزجار می‌کنند.

رفتار آن‌ها در خیلی از موارد طوری پیام دارد که طالبان را یک گروه افراط‌گرا، مخالف پیشرفت و ترقی، دشمن هنر و مدنیت، مخالف درس‌خواندن و کار کردن زنان و دختران، مخالف ظرافت‌ها و زیبایی‌ها نشان داده و معرفی می‌کنند و واقعیت هم جز این چیزی دیگری نیست.

از جمله کارهای غیرانسانی‌شان، سخت‌گیری‌ها و ایجاد ترس و وحشت برای بانوان است که علاوه بر کارهای اداری در دکاکین نیز کار می‌کردند. قابل ذکر است که قبل از آمدن طالبان در افغانستان، شماری از دختران در مارکیت‌ها دکانداری می‌کردند، لباس، وسایل بهداشتی و لوازم آرایشی می‌فروختند. تعداد دیگری در دکان‌های دیگر مشغول کار آرایشگری بودند، یک عده‌ی دیگر هم مصروف کار خیاطی در بیرون از خانه بودند و در حقیقت این زنان و دختران، در بالا بردن سطح اقتصاد خانواده کمک شایانی انجام می‌دادند که متاسفانه بعد از روی‌کار آمدن گروه افراطی طالبان، تقریبا همه‌ی آن‌ها خانه‌نشین گردیده و از فعالیت بازمانده‌اند.

یکی از آرایشگران موفق در کابل که از فاش شدن نامش هراس دارد به مجله‌ی اورال می‌گوید: "زمانیکه طالبان وارد کابل شدند، همان روز اول همگی با دنیای از ترس و وحشت خودشان را به خانه رسانیدند، من هم شاگردانم را که حدود پنج نفر دختر بودند رخصت کردم و گفتم هر وقت دکان را باز کردم، برای تان زنگ می‌زنم تا سرکار تان بیایید و بعد خودم نیز به‌طرف خانه رفتم.
من‌ زنی هستم که سال‌ها پیش پدر اولادهایم را از دست دادم و هنر آرایشگری را در ایران آموخته بودم، وقتی کابل آمدیم یک دکان را ماهانه ۴۰۰۰ افغانی به اجاره گرفتم و پنج شاگرد داشتم که هر کدام را نظر به کارشان معاش می‌دادم. اما بعد از آمدن طالبان یک الی دو هفته دکان را باز نتوانستیم به دو دلیل: یکی ترس از آمدن طالبان بود که مبادا بیایند و مارا شلاق بزنند و یا هم وسایل مارا به یغما ببرند و دیگر اینکه صاحب دکان برای من زنگ زد و گفت: دکان را باز نکنید مبادا به‌خاطر فعالیت شما، من مؤاخذه شوم.
بعد از مدت زمانی، وقتی که دکان رفته و شروع به کار کردم، در یکی از روزها، چند تن از اعضای گروه طالبان آمدند و به‌طور وحشیانه تمام تابلوها و عکس‌های چسپانده شده در شیشه‌ها و دیوارهای دکانم را کندند. سپس به لهجه‌ی بسیار خشن از پس دروازه خطاب به ما گفتند که دیگر نبینیم عکس خانم‌های بی‌حجاب را به دیوار نصب کنید و از قرار گپ صاحب دکان ما، طالبان پس از کندن عکس‌ها، سراغ صاحب دکان رفته و به او گفته بودند که نگذارید زن‌ها دکانداری کنند زیرا زنان مایه فسادند.
شب در خانه بودم که صاحب دکان زنگ زد و گفت: خواهرجان ببخشید که مه این حرف را می‌زنم ولی مجبورم دکان را از شما بگیرم و به کسی دیگر به کرایه بدهم و جریان را قصه کرد، در اخیر گفت فردا پیش از طلوع آفتاب باید وسایل دکان را ببری و دکان را تخلیه نمایید.
من هم شب را به بسیار سختی صبح نمودم و فردای آن روز ابتدا پشت دکان دیگری گشتم، اما هیج کسی حاضر نشد به من دکان کرایه بدهد، زیرا من دکان را برای آرایشگری می‌خواستم.
ناگزیر آمدم خانه و با اعضای فامیلم رفته وسایل را به خانه انتقال دادیم. حالا نه شاگرد دارم و نه مشتری. حدود سه ماه می‌شود که من و فرزندانم روز و شب را به سختی سپری می‌کنیم.
حرف ما به طالبان این است که بگذارید ما آزادانه کار کنیم خیلی از خانواده‌ها مثل من، سرپرست مرد ندارند. زنان مجبورند به‌خاطر زنده‌ماندن فرزندان‌شان کار کنند."

شهرداری کابل اداره‌ی شهری تحت کنترل طالبان روز دوشنبه در یک اعلامیه‌ی گفته‌است: «در نقاط مختلف شهر کابل، روند پاک‌سازی تصاویر غیرشرعی از لوحه‌ها، اشتهارات و بلبوردها جریان دارد».
منظور از پاکسازی تصاویر غیرشرعی توسط طالبان از سطح شهر، تخریب و نابود کردن عکس‌های زنان است که جنگجویان طالبان بر آنان رنگ پاشیده‌اند یا آنان را تراشیده‌اند. آنان با این اقدام شان دارند شهر را بیشتر به مکان خشن و فاقد زیبایی و هنر و خالی از نمادهای زنان تبدیل می‌کنند.