طالبان از رسانه‌ها می‌هراسند
باوجودیکه از هنگام قدرت گرفتن طالبان، رسانه‌های افغانستان به‌شدت محدود شدند و تعداد زیاد شان فعالیت‌های حود را متوقف کرده‌اند اما طالبان از نقش اطلاع‌رسانی و تاثیر رسانه‌ها بر افکارعامه به خوبی آگاهی دارند. رسانه‌های داخلی افغانستان که هم‌اکنون تعداد انگشت‌شمار شان باقی‌مانده‌اند با سانسور و محدودیت زیادی از جانب طالبان مواجه‌اند.
طالبان ظاهراً با فعالیت‌های رسانه‌ها مخالفتی زیادی نشان نداده‌اند اما در عمل خط و نشان‌های زیادی برای ساحه فعالیت آنان ترسیم کرده‌اند. اکنون دیگر آن آزادی بیان که در نظام جمهوری وجود داشت و شهروندان از این حق شان بدون ترس و هراس استفاده می‌کردند، دیگر وجود ندارد. فضای سانسور و اختناق در جامعه ناگفته محسوس است. کسی به خود اجازه نمی‌دهد در رسانه‌ها از طالبان انتقاد کنند و یا از مظالم آن سخن بگویند، زیرا می‌ترسند مبادا طالبان در پی انتقام باشند و با آنان تصفیه حساب کنند.
در اعتراضات متعددی که در برابر طالبان در کابل و سایر بزرگ‌شهرها برپا شد، طالبان تلاش کردند که جلو انتشار آن را توسط رسانه‌ها بگیرد. نمونه‌های زیادی از بدرفتاری و ضرب‌وشتم روزنامه‌نگاران داخلی و خارجی و کسانی که در پی مستندسازی عمل‌کردهای طالبان بودند، وجود دارند. طالبان با تمام توان تلاش دارند تا مانع انعکاس رویدادها و اطلاعات توسط رسانه‌ها شوند و نگذارند خبرها و جنایت‌های افراد این گروه را کسی منتشر کند.
دلیل این همه سانسور و جلوگیری از فعالیت‌های رسانه‌ها توسط طالبان آنست که مردم افغانستان و دنیا از رفتارهای خشونت‌بار و نقض گسترده حقوق انسانی شهروندان توسط آنان باخبر نشوند تا چهره‌ی اصلی و خشن آنان بیشتر از این افشا نشود. طالبان برای جلب حمایت جامعه‌ی جهانی در تلاش‌اند تا از خود چهره‌ی معتدل‌تر نشان دهند و ثابت کنند که مثل دو دهه قبل به جنایت و وحشت دست نمی‌زنند. آنان قدرت رسانه‌ها را به‌خوبی درک می‌کنند و می‌دانند که رسانه‌ها در جهت‌دهی افکارعامه و چگونگی قضاوت مردم نقش اساسی دارند. به باور آگاهان امور یکی از دلایلی که طالبان همانند دو دهه قبل رفتار جنایت‌کارانه و غیرانسانی با مردم ندارند، هراس آنان از رسانه‌ها و پخش کارنامه‌های آنان است.
مردم بارها از دورویی و رفتار دوگانه طالبان حکایت کرده‌اند. آنان می گویند هر گاه در جایی رسانه‌های خارجی برای تهیه گزارش می‌آیند، رفتار طالبان کاملا عوض می‌شوند و آنان در حضور روزنامه‌نگاران خارجی رفتار نرم و توام با مهربانی با مردم از خود به نمایش می‌گذارند. فردی که نخواست نامی از او برده شود، اظهار داشت که ما در صف متقاضیان پاسپورت در شهر کابل بودیم و از بد رفتاری و لت و کوب طالبان با مردم به وحشت افتاده بودیم، اما زمانی که خبرنگاران خارجی به صحنه آمدند، طالبان نه تنها کسی را لت و کوب نمی‌کردند بلکه تلاش می‌کردند که با مردم با مهربانی رفتار کنند و به آنان کمک و همکاری نمایند.
به تازگی وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان دستورات محدودکننده‌ای برای رسانه‌های تصویری صادر کرده‌اند که نشان هراس طالبان از رسانه‌ها و آغاز محدودیت‌های بیشتر بر رسانه‌ها اند.
مردم باید در هر حالت در حفظ و تقویت رسانه‌ها تلاش کنند، زیرا رسانه‌ها صدای آنان هستند و با استفاده از صدای شان از ظلم و توحش طالبان به جهانیان حکایت کنند و در برابر رفتارهای ضد انسانی آنان مبارزه کنند.
