فرستاده سازمان ملل متحد در کابل با زنان و علمای دینی در مورد حقوق زنان و قوانین اسلامی بحث کردند

روز یکشنبه، مت نادسن، نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد برای مأموریت کمک سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) با علمای دینی و شماری از  زنان در کابل دیدار کرد تا در مورد بخش‌های مختلف قوانین اسلامی و همچنین نگرانی‌های مهمی که حقوق زنان در افغانستان با آن مواجه است گفتگو کردند. او در افغانستان چندین دور مذاکره با همه طرف ها  از جمله حکومت افراطی طالبان داشته است. تا به نگرانی‌های مختلفی مانند کمک های بشردوستانه رسیدگی کند.
این گردهمایی همزمان با نشست مجازی رهبران اسلامی از سراسر جهان برای تشکیل یک دولت فراگیر در افغانستان برگزار کردند. به گزارش طلوع نیوز، شرکت کنندگان که از کشورهای هند، پاکستان، ایران، عراق و کرواسی در این کنفرانس حضور داشتن بر اهمیت تشکیل یک جبهه متحد علیه داعش در کشورهای اسلامی تاکید کردند.

یوناما بیانیه‌ای را در سایت میکروبلاگینگ توییتر منتشر کرد که در آن آمده است که زنان و علمای دینی روز دوشنبه در کابل میزبان مته نادسن، معاون یوناما بودند و آنها در مورد چندین بخش از قوانین اسلامی از جمله اهمیت اجازه حضور دختران در مدرسه و فعالیت زنان صحبت کردند.

آیت الله سید یاسین، یکی از علمای عالی دینی عراق، اظهار داشت که غیرممکن است که در یک قوم حکومت یک کشور را به تنهایی  کنترل کنند و اقوام  دیگر نادیده گرفته شوند. به گفته وی، این امر در افغانستان ویرانی به بار خواهد آورد، زیرا واضح است که همه گروه های قومی قدرت را در دست دارند و به دنبال حق خود هستند. در این نشست حقوق بشر و حقوق زنان نیز به طور مفصل مورد بحث قرار گرفت.

هم‌چنان حامد کرزی رئیس جمهور پیشین افغانستان از جامعه جهانی خواست تا به افغانستان در برابر تروریسم کمک کند. به گزارش طلوع نیوز، او گفت که برای حفظ صلح و ثبات، جامعه جهانی باید به مردم افغانستان کمک کنند. اگر آنها واقعا نگران امنیت جهان هستند و در چنین شرایط حساس و حیاتی به تعهدات خود در قبال افغانستان پایبند باشند.

حکومت افراطی طالبان سه ماه پیش زمانی که آمریکا و متحدانش افغانستان را پس از حضور 20 ساله ترک کردند، گروه افراطی کابل را دوباره به دست گرفتند.

حکومت افراطی طالبان پس از به قدرت رسیدن، علیرغم وعده‌هایشان مبنی بر تشکیل دولت فراگیرتر، یک کابینه کاملاً مردانه انتخاب کردند. آنها وزارت امور زنان را از رده خارج کردند.

زنان و فقر
مقامات سازمان ملل می گویند: در بیش از نیمی از کشور، زنان مددکار با محدودیت‌های شدیدی مواجه هستند؛ از جمله لزوم همراه مرد از عضو خانواده در حین انجام کار که فعالیت شان را دشوار یا گاهی غیرممکن می‌کند.

هیتر بار، معاون بخش حقوق زنان در دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید:"اجازه دادن به امدادگران زن برای انجام کارهای خود بدون محدودیت، موضوعی نیست که سازمان‌ها یا اهداکنندگان فقط به عنوان بخشی از شرایط برای کمک‌های بشردوستانه باید قرار دهند، بلکه یک ضرورت عملیاتی برای ارائه این کمک‌هاست."
دیده‌بان حقوق بشر نوشته است که امدادگران زن در افغانستان نقش مهمی در دستیابی و ارزیابی نیازهای زنان و دختران و زنان سرپرست خانواده ایفا می‌کنند، به ویژه به این دلیل که جامعه اغلب بر اساس جنسیت عمیقاً تفکیک شده است. فقدان امدادگر زن همچنین باعث دسترسی کمتر زنان دارای معلولیت به خدمات توانبخشی می‌شود.

در چنین شرایطی بیکاری و بر علاوه تحمل قوانین افراطی وضعیت را برای زنان بدتر از بد ساخته است.

فرزانه که ظاهرا چالش بزرگتر از مردان فقیر این روزها را متحمل گردیده  است. وی  نگران است که اگر طالبان به زنان اجازه کار ندهد - مساله‌ای که فعلا توسط این گروه تکذیب شده است. در حال حاضر به زنان در افغانستان گفته شده که برای حفظ امنیت خود در خانه بمانند، به جز معلمان و پزشکان. فرزانه می‌گوید "الان هیچ امیدی ندارم ولی دارم تمام تلاشم را می‌کنم که نسبت به آینده خوش‌بین باشم."

پس از سلطه طالبان تقریبا هر روز شماری از زنان در کابل  و دیگر شهر های افغانستان بار دیگر بر ضد محدودیت های وضع شده طالبان تظاهرات می کنند. تمام این زنان معترض  خواستار حق کار، آموزش و رفاه اجتماعی شده اند. معترضان همواره هشدار می دهند که تا هنگامی که به حقوق انسانی شان دست نیابند، ‌صدای شان خاموش نخواهد شد.

با وجود ممنوع اعلام شدن راه اندازی تظاهرات از سوی اداره طالبان، هر روز  شماری از زنان در شهر کابل  و بقیه نقاط دست به تظاهرات میزنند و خواستار رعایت حقوق مدنی و انسانی شان از سوی طالبان می شوند.

فقر و مشکلات زنان در حاکمیت سابق طالبان
طالبان دو دهه قبل نیز برای چند سال در افغانستان حکومت و خاطراتی تلخ از نابودی آثار تاریخی به ویژه تخریب مجسمه های بودا در بامیان، بد رفتاری با جوان و به ویژه نقص گسترده حقوق زنان از خود به یادگار گذاشته اند. در آنزمان نیز بیکاری و فقر به اوج خود رسیده بود. زنان اجازه رفتن به مکتب و کار را نداشتن و با دشواری روزگار را سپری می کردند.

نادیه غلام، یک تن از دختران جوانی است که در تمام دوره حاکمیت طالبان در کابل بود. نادیه غلام که در حال حاضر در بارسلونا زندگی می کند، توانسته بود با پوشیدن لباس مردانه و تغییر قیافه سال های امارت طالبان را در شهر کابل بماند.

او می گوید: «من یازده ساله بودم که طالبان کابل را تصرف نمودند و تمام دوره پنج ساله آنان را تجربه کردم. من با لباس مردانه در بیرون از خانه کار می کردم و از همان آوان نوجوانی مجبور شده بودم با کارهایی تقریباً سخت، کمی پول پیدا کنم. در جاهایی که کار می کردم، طالبان هم بودند. مثلاً وقتی زمینداری می کردم، شام می آمدند و چرس می کشیدند. روزانه ترکاری فروشی می کردم. وقتی از ترکاری فروشی بر می گشتم می دیدم که زن ها را لت و کوب می کردند، سنگسار می کردند. ترس و وحشت در زندگی ما بسیار زیاد بود.»
 نادیه غلام که با لباس پسرانه از خانه بیرون می شد، از ترس و وحشت حاکم یاد نموده به دویچه وله می گوید:‌ «هر بار که می دیدم که دست کسی را قطع می کنند، یا زنی را می کشند، به خودم می گفتم که حتماً نفر بعدی من هستم.»

سازمان ملل و گرسنگی در افغانستان
یک مقام ارشد سازمان ملل متحد هشدار داد که میلیون‌ها افغانستانی از جمله کودکان در معرض مرگ ناشی از گرسنگی قرار دارند.
«دیوید بیسلی» مدیر اجرایی برنامه جهانی غذا به رویترز گفت که ۲۲/۸ میلیون نفر از جمعیت ۳۹ میلیون نفری افغانستان با ناامنی غذایی شدید روبرو هستند و در مقایسه با ۱۴ میلیون نفر در ماه گذشته این آمار رو به وخامت است.
وی اظهار داشت: «کودکان می‌میرند و مردم گرسنگی خواهند کشید. اوضاع بسیار بدتر خواهد شد. من نمی‌دانم چگونه می‌توان نسبت به میلیون‌ها نفر و بخصوص کودکان که با کمبود بودجه و فروپاشی اقتصاد به سرعت خواهند مرد،  بی‌توجه بود»

بحران غذایی که با تغییرات آب و هوایی تشدید شده است حتی قبل از تسخیر طالبان در افغانستان ناگوار بود. این در حالی است که گروه طالبان بدلیل سیاست‌های خلاف خواست جامعه جهانی، از دسترسی به دارایی‌های خارج از افغانستان منع شده است.
بیسلی اظهار داشت که دلارهای اختصاص یافته برای کمک‌های توسعه‌ای باید برای کمک‌های بشردوستانه به‌کار گرفته شود. این بودجه باید آزاد شود تا مردم بتوانند زنده بمانند.
بیسلی گفت که برنامه جهانی غذا منابع خود را برای کمک به تامین کمک‌های غذایی تا ماه دسامبر بکار گرفته است، زیرا برخی از اهداکنندگان نتوانستند به تعهدات خود عمل کنند و افزود که با تخصیص اعتبارات دولتی در حال حاضر، ممکن است مجبور به تخصیص بودجه به کمک‌های دیگر کشورها شود.