قحطی سال ۱۳۴۹ (سال بنگلادیش) در افغانستان به پای صحبت‌های پیرمردی نشستم. پیرمرد ساکن جاغوری به‌نام

به پای صحبت‌های پیرمردی نشستم. پیرمرد ساکن جاغوری به‌نام کاکاحسن، سرد و گرم روز گار را زیاد چشیده و آب‌دیده گشته است. وی از تجربیات اش در باره قحطی سال ۱۳۴۹می‌گوید «سال ۱۳۴۹قحطی در زمان حکومت ظاهرخان بود. سراسر کشور را فرا گرفته بود. افغانستان که یک کشور زراعتی است اما در آن سال آفت تمام مزارع را نابود ساخت که سرانجام قحطی بیش از حد که در تاریخ این کشور سابقه نداشت مردم را سخت به تنگناه قرار داده بود. در آن سال حاصلات گندم بسیار اندک و ناچیز بود که بسیار زود کندوهای مردم تمام گشتند. مردم به خوردن جو که نیز اندک بودند روی آوردند آن‌هم تمام شده و سپس به انواع دیگر حبوبات چون مُشنگ، شاخل و باقلی روی آوردند. مواد غذای یکی پی دیگر با سرعت عجیبی به اتمام می رسیدند تا اینکه مردم به خوردن علوفه رو آوردند.

مردم علوفه‌های کوهی و هم‌چنان رشقه را آب‌پز کرده و می‌خوردند تا از گرسنگی مفرط نجات یابند. به مردم قریه که نگاه می‌کردی، همه رنگ سبز به خود گرفته بودند. سؤ تغذی شدیدی گریبان مردم را گرفته بود. پیر و جوان، مرد و زن، طفل و نوزاد همه سؤ تغذی بودند. اطفال زیادی در قریه ما از فرط گرسنگی هلاک شدند. تا اینکه دولت وقت دست به دامن کشورهای خارجه شده و کمک‌های آن‌ها را جلب نمود. دولت مقادر زیاد برنج از کشور بنگلادیش وارد نمود. به همین سبب در ادبیات عامیانه قحطی آن سال بنام سال «بنگلادیش» مسمی گردید و همین برنج وارد شده از کشور بنگلادیش مردم کشور را از گرسنگی نجات بخشید. آن قحطی سرزمین هزاره‌جات را نسبت به هرجای دیگر بیشتر در نوردید و آسیب رساند. چونکه هزاره‌جات اکثرا کوهستانی است و زمین کم تر قابل زرع به نسبت نفوس خود دارد.
امروزه از هر پیرمرد هزاره اگر در باره‌ی سال بنگلادیش پرسان کنی به خوبی برای تان تعریف خواهد نمود.

از کاکا حسن در باره وضعیت خوراکی امسال پرسیدم که در پاسخ به مجله‌ی اورال گفت «قحطی امسال شدید تر است چونکه ما چندین نوع مشکل را دچار هستیم. اول خشک سالی، دوم نبود یک دولت همه‌پذیر و غم‌خوار برای همه مردم افغانستان، سوم بالا بودن بی سابقه قیم مواد های اولیه، چهارم تحریم ناشی از لجبازی های دولت کنونی در برابر جهان. این همه مشکلات را به یک باره دچاریم حال اینکه در سال ۴۹ چنین نبود. دولت وقت حاکمیت کامل داشت. با دنیا رابطه ما خوب بود. پول در خزانه دولت موجود بود. تعدا نفوس در آن زمان کم‌تر بود.

کاکا حسن در حالی اوضاع بد اقتصادی امسال را در مقایسه با سال بنگلادیش وخیم‌تر می‌داند که تا به حال دولت طالبان نتوانسته قناعت جامعه جهانی را برای اعطای کمک‌های بشردوستانه حاصل نماید. از طرف دیگر اندک کمک‌های که در میان مردم توزیع گردیده حکایت از محرومیت قشرخاص جامعه ازین کمک‌ها دارد.