طالبان و اخاذی به بهانه‌های مختلف‌ از مردم

طالبان و اخاذی به بهانه‌های مختلف‌ از مردم

به گفته منابع محلی در قره‌باغ غزنی، گروه طالبان امروز در قریه نیقله و تمکی ولسوالی قرباغ ولایت غزنی چنین فیصله کرده‌اند: «اهالی این مناطق سوخت مکمل زمستان امسال را برای پرسونل ولسوالی تهیه کنند و مبلغ ۲۰۰۰۰ افغانی مخارج نان در هر ماه به ولسوالی پرداخت نمایند.»

هم‌چنین دزدی‌های مسلحانه در شهر غزنی افزایش یافته است. شام روز شنبه داکتر «شعیب» زمانی‌که از محل کارش به طرف خانه‌ی خود روان بود، توسط دزدان مسلح تعقیب گردیده، تلفن همراه و موتر وی به سرقت برده شده است. این حادثه در شهرک نوآباد شهر غزنی که در گذشته از مناطق بسیار امن این شهر به شمار می‌رفت، اتفاق افتاده است. به گفته‌ی منابع محلی از قول داکتر متذکره در گفت‌وگو به مجله‌ی اورال، دزدان به زبان پشتو صحبت می‌کرده‌اند و احتمال می‌رود که از افراد مربوط به طالبان باشند. طالبان به علت نداشتن معاش و اوضاع بد اقتصادی در این اواخر دست به چنین کارهای خلاف قانون می‌زنند.

هم‌چنین بنابر گزارشات مردمی؛ در ولسوالی‌های زاری، چاربولک، دولت آباد، بلخ، شول‌گره و چمتال ولایت بلخ که به تصرف طالبان افتاده است. این گروه ساکنان هر روستا را مجبور کرده ۴۰ هزار افغانی پرداخت کند. طالبان از هر کشاورز هم یک بیستم محصولاتش را طلب کرده است.

ساکنان این مناطق به آوا گفتند: طالبان همچنین مردان را مجبور کرده ریش بگذارند و زنان بدون محرم و برقع اجازه ندارند از خانه خارج شوند.

براساس این گزارش، طالبان تمام ادارات دولتی را تخریب یا غارت کرده و از کارکنان دولتی اخاذی می‌کنند.

طالبان در ایام نظام جمهوری نیز از مردم به ویژه در مسیر راه‌ها اخاذی می ‌ردند. ۷ جدی ۱۳۹۸ طلوع نیوز گزارشی نشر کرد که طالبان در مناطق موشکی، صاحب زاده و جامراد ولسوالی قره باغ، محلات مخصوصی را در بین خانه ها جهت اخاذی از موترهای باربری شاهراه کابل _ قندهار ایجاد کرده بودند.

شماری از راننده‌گان در مسیر شاهراه کابل – کندهار، کندهار – هرات و کابل – تورخم، ادعا دارند که هم طالبان و هم نیروهای امنیتی از آنان اخاذی می‌کنند.

به گفتۀ این راننده‌گان، ناامنی‌ها در شاه‌راه‌های کشور زمینه را برای این اخاذی‌ها فراهم کرده‌است.

عالم رانندۀ در مسیر شاهراه کابل – کندهار در این باره گفت: «طالبان در منطقه مقُر گمرک دارند و آن‌ها از ما پول می‌گیرند.»

محبت‌الله، رانندۀ دیگر در این مسیر نیز بیان داشت: «پولیس آزار می‌دهد، اربکی آزار می‌دهد و طالبان هم آزار می‌دهند.»

شاهراه کابل تورخم از بخش‌های نسبتأ امن به شمار می‌رود، اما شاهراه کابل - شمال در بخش‌های بغلان - کندز، بغلان - مزارشریف - فاریاب که پایتخت را به سه بندر مهم بازرگانی پیوند می‌دهد ناامن استند.

اخیرا بی بی سی گزارش سفر خانمی به نام سکینه را در مسیر مزارشریف به شهر اندخوی در ولایت جواز جان از اخاذی های طالبان نوشته است. وی می گوید: « در پوسته‌ها، یک مقام طالبان وجود دارد که کارش گرفتن پول از رانندگان است.

در سه ساعت رانندگی تا ولسوالی اندخوی جوزجان، از حدود یازده پوسته عبور کردیم. راننده نادر (نام مستعار) اهل مزارشریف است و گفت: «طالبان از هر خانوار کمک‌های مالی جمع‌آوری می‌کنند و هرکس به اندازه توان خود به آنها پول می‌دهد. ۱۰۰ افغانی هم دادم. برخی باید بیشتر پرداخت می‌کردند و برخی باید تغذیه می‌شدند.»

 سکینه در ادامه می‌گوید: «چندین خانواده در جوزجان به من گفتند که طالبان نه تنها غذا بلکه پول نیز از آن‌ها گرفته‌اند. ساکنان این منطقه می‌گویند که اکنون قبوض برق دو برابر شده و کاهش بار نیز رو به افزایش است. به من گفتند که طالبان از افراد مختلف پول جداگانه گرفته‌اند، مثلاً ۱۰۰۰ افغانی از معلمان و ۵۰۰۰ افغانی از یک تاجر. عروس مریم بی بی معلم مدرسه است. مریم گفت که عروسش نیز هزار افغانی به طالبان پرداخت کرده است، حالا مردم می‌گویند چه کسی به آن‌ها کمک می‌کند. کشاورزان فقیر این‌جا نیز باید به طالبان مالیات بپردازند. نمایندگان طالبان در هر مرکز خرید می‌ایستند و شما چنین نمایندگانی را در شاه‌راه مزار کابل و شاهراه هرات-کابل خواهید دید. در این‌جا آن‌ها نرخ‌های متفاوتی برای اقلام مختلف دارند. علاوه بر این، طالبان از تاجران و دکان‌داران ثروت‌مند اخاذی می‌کنند. اکنون طالبان چاره‌ی جدیدی برای اخاذی در آنجا اندیشیده‌اند. در آن از خانواده‌های این‌جا برای مجاهدان‌شان پول و غذا جمع می‌کنند. ادریس (نام مستعار) به من گفت که طالبان این‌جا از هر فرد متاهل ۱۵۰ افغانی علاوه بر غذا دریافت کرده‌اند. به گفته وی، طالبان گفته‌اند که می‌خواهند یک مدرسه بسازند.

او گفت که در حال حاضر۳۰ مدرسه در ۱۸ روستای خماب وجود دارد.»

سکینه در ادامه توزیع می‌دهد: «شخص دیگری به من گفت که این اتفاق افتاده است که طالبان از کسانی که متعلق به ارتش بودند پول گرفته و اسلحه آن‌ها را گرفته و در زندان‌ها حبس کرده‌اند. ادریس گفت هم‌چنین گزارش‌هایی وجود دارد که ملا مجید که نماینده طالبان در ولسوالی خود است، با بیوه یک مرد محلی ازدواج کرده است. وضعیت مشابهی در ولسوالی آکچه ولایت جوزجان شنیده شده است. یکی از دوستانم به من گفت که طالبان از دو بیوه خواستند که در آنجا ازدواج کنند، اما آن‌ها صاحب فرزند شدند و آن‌ها نمی خواستند ازدواج کنند، بنابراین با خانواده شان فرار کردند. ادریس به بی بی سی گفت که والدینش نیز در جوزجان زندگی می کنند. «من یک خواهر بیوه هم در خانه دارم، همیشه نگران این هستیم که چه بلایی سر او بیاید. والدین سال‌خورده ما نمی‌خواهند منطقه خود را ترک کنند و ما نمی‌توانیم در منطقه دیگری زندگی کنیم. ادریس می‌گوید: «در اینجا جوانانی را خواهید یافت که شغل خود را از دست داده‌اند. آن‌ها نمی‌خواهند خشونت طالبان را تحمل کنند و به هر قیمتی می‌خواهند بدون پاسپورت کشور را ترک کنند.

افرادی خواهند بود که هنوز در دل خود آرزو می‌کنند که همه مردان اطراف‌شان به آن‌ها بپیوندند و علیه طالبان قیام کنند، اما ترس از طالبان مانع این کار آن‌ها می‌شود. طالبان هم‌چنین در ولسوالی قرکان جوزجان در حال جمع آوری مالیات هستند. در آنجا هفت کیلوگرم از ۱۴۰ کیلوگرم گندم دریافت می‌کنند. قبلاً به فقرا یا مسجد محل داده می‌شد، اما حالا طالبان خودشان آن را می‌گیرند و کشاورزان را تهدید می‌کنند که اگر آن را ندهند. مورد تهدید قرار می‌گیرند.

سکینه پس از سفر به جوزجان با من تماس گرفت و گریه کرد و به من گفت که نمی‌تواند غم و ناامیدی را در چهره زنان و مردان آنجا به زبان بیاورد، اما آنچه که می‌بیند و احساس می‌کند دلخراش است.»

گزارش‌های اخاذی های طالبان به شیوه های مختلف از اکثر نقاط کشور و بیشتر در مناطق غیر پشتون ها و به ویژه در مناطق سکونت هزاره‌ها بیشتر از پیش می‌رسد.