طالبان از وجود داعش در افغانستان انکار می‌کنند

طالبان از وجود داعش در افغانستان انکار می‌کنند

پس از آن که‌ وال ستریت ژورنال خبر پیوستن نیروهای امنیتی از ترس و انتقام طالبان به گروه داعش را داد اکنون طالبان گفته است داعش در افغانستان وجود فزیکی ندارد.

اکنون بار همه ملامتی‌ها به گردن طالبان است اگر داعش وجود ندارد این قتل‌های زنجیره‌ای و کشتار هدفمند هزاره‌ها که از آدرس داعش صورت می‌گیرد کاری کدام گروه‌ها است؟ طالبان در ولایت ننگرهار با کدام گروه در حال جنگیدن است؟ اخبار را که طالبان به نشر می‌رسانند که گویا جنگ‌جویان داعش به طالبان تسلیم شده‌اند و یا اسیر گرفته شده‌اند از‌چی ‌قماش مردم استند؟ اکنون با بیان این مطلب از سوی طالبان که داعش در افغانستان حضور فزیکی ندارد، نشان می‌دهد طالب و داعش سرو ته یک کرباس‌اند. همه زیر پرچم طالبان رشد کرده است و ابزار برای تهدید جهان و منطقه است. داعش اگر حضور هم دارد فرزند ناخلف طالبان است که در بطن کشور در بیست سال گذشته رشد داده شده است. اکنون حربه‌ای جادویی برای طالب شده است و جهان را تهدید می‌کند که اگر ما را به رسمیت بشناسید با این گروه می‌جنگیم و نیست و نابود می کنیم. اگر مشروعیت به ما ندهید این گروه را رشد می‌دهیم و می‌تواند منافع همه را تهدید کند.

مقام‌های پیشین حکومت بارها گفته بودند داعش در افغانستان وجود ندارد همه گروه‌های که دست به انتحار و کشتار مردم بی‌گناه می‌زنند طالبان هستند و این گروه در آستانه مذاکرات صلح بیشتر ازگروه داعش بزرگ‌نمایی می کردند و حملات را که جنایت جنگی و نقض قوانین حقوق بشری بود به دامن داعش می انداخت و بار ملامتی را از چهره‌ی‌ شان کم‌رنگ می‌کردند.

داعش در افغانستان به‌خصوص در جامعه‌‌ی هزاره و شیعه جنایت اندکی را مرتکب نگردیده است. حمله به مساجد، شفاخانه‌ها، مرکزهای آموزشی را داعش به صورت رسمی به عهده گرفت و اکنون هم در حال قدرت‌مند شدن است. سازمان‌های معتبر بین‌المللی به تکرار هشدار دادند هزاره‌ها در معرض نسل‌کُشی است.

اما طالبان می‌گویند داعش تهدیدی جدی برای افغانستان نیست و این گروه حضور فزیکی در کشور ندارد. طالبان کوشش دارند تا به جامعه‌ی جهانی نشان دهند که این گروه توانایی مبارزه با گروه‌ها تروریستی و مدیریت حکومت را دارد و در صورت که جامعه‌ی جهانی مشروعیت به طالبان دهد تهدید بالقوه متوجه هیچ کشوری از جانب افغانستان نخواهد بود.

اما گفته‌های اخیر ذبیح‌الله مجاهد در مورد اینکه جهان نیاز دارد ما را به رسمیت بشناسد به صورت ضمنی هشدار به کشورهای دیگراست، در صورتی‌که به رسمیت نشناسید گزینه‌ی همکاری با گروه‌های تروریستی روی میز است. پس بهتر ‌است ما را به رسمیت بشناسید تا از بین بد و بدتر در دامن بد بیفتید.

اما کشورهای منطقه و جهان می‌داند طالبان ناتوان‌تر از آن است که بتواند امنیت یک ولایت را تأمین کنند. کشورهای همسایه به‌خصوص ایران و پاکستان که در تطهیر گروه طالبان از هیچ  چیزی دریغ نکردند. اما حالا از این حمایت‌ها و دلسوزی‌ها پشیمان استند. اختلافات درونی رهبران طالبان و ریزش افراد زیردست شان بیشتر ‌از هر زمان دیگر شدت گرفته و صف داعش که همه متشکل از نیروهای خود طالبان است در حال قدرت گرفتن است. کشورهایی که از حضور طالبان در قدرت خوشحال بودند اکنون مسأله به رسمیت شناختن این گروه را به تعویق انداخته است و  کسی جرات نمی‌کند پا را جلو تر بگذارد. ولی آنچه بیشتر مشخص می‌گردد طالبان فقط ابزار جنگی برای منافع کشورهای همسایه است تا با همکاری صمیمانه با هر گروه تکفیری و تروریستی یک‌جا فعالیت کند.