دختران اجازه و پسران انگیزه‌ی رفتن به مکتب را ندارند

بعد از تسلط طالبان همه چیز من‌جمله معارف در کشور دست‌خوش تغییراتی اساسی گردید. دولت همه‌شمول ایجاد نشد، راه‌های تعامل با جهان نیز مسدود گردید. این تغییرات منجر به مشکلات شدید اقتصادی گردیده است.

سقوط نظام، سبب آن گردید که مردم نسبت به آینده خود و جامعه و کشور سخت نگران باشند. اوضاع نابسامان سیاسی بر سایر مشکلات افزوده و آینده‌ی ناروشنی را ترسیم نماید.

گروه طالبان مکاتب پسرانه را اجازه بازگشایی داده‌اند. اما حضور دانش‌آموزان در کلاس درس کم‌رنگ و اکثر دانش‌آموزان دوره ثانوی انگیزه رفتن به مکتب را ندارند بلکه به فکر فرار از کشور لحظه شماری دارند.

قاسم، متعلم صنف یازدهم در یک مکتب خصوصی در شهر غزنی است. وی که دوبار تلاش نموده تا به ایران برود، تلاش وی هربار بی‌نتیجه مانده است. وی به مجله‌ی اورال می‌گوید که ماه یازده‌ نفر هم‌کلاسی بودیم. بعد از روی کار آمدن طالبان، همگی تصمیم برآن گرفتیم تا از کشور خارج شویم زیرا هیچ نوع امیدی به آینده در کشوری تحت سیطره‌ای گروه طالبان متصور نیست. من با هفت تن از هم‌کلاسی‌هایم دو بار تلاش کردیم تا به ایران رفته و سپس راهی اروپا شویم که هر دو بار بی نتیجه مانده است ولی تصمیم قاطع داریم تا هدف خود را الی محقق شدن دنبال کنیم. به گفته منابع محلی، دانش آموزان اکثریت مکاتب در غزنی کاهش چشم‌گیری یافته است.

مکاتب دخترانه از جانب گروه طالبان فقط تا صنف ششم فعالیت دارند. ولی از کلاس هفتم الی دوازدهم را که دختران نوجوان و جوان تشکیل می‌دهد دروس شان آغاز نگردیده، هنوز تعطیل و به آینده نا معلوم موکول گردیده است. دختران که بیشتر از نیم کل جمعیت دانش‌آموزان را تشکیل می‌دهند ازین رویکرد طالبان در قبال مکاتب دخترانه سخت برآشفته و ناراحت هستند و از جامعه‌ی جهانی می‌خواهند تا بر این گروه فشار بیاورند و سکوت در قبال حقوق زنان را در افغانستان بشکنند.  

نسرین دانش‌آموز صنف دوازدهم لیسه نسوان البیرونی در صحبت با مجله‌ی اورال تأکید دارد که جهان زنان را قربانی سیاست‌ها و منافع سیاسی و اقتصادی خودشان نکنند و دروازه‌های مکاتب دختران باید به اسرع وقت به روی این قشر مظلوم و محروم بازگشایی گردد.