قانون جداگانه‌ی طالبان در مناطق هزاره‌نشین
قانون جداگانه‌ی طالبان در مناطق هزاره‌نشین
طالبان هیچ‌گاهی نتوانسته است تا سیاست خصمانه‌ی خود را در قبال هزاره‌ها پنهان نگهدارد. در مذاکرات صلح به‌طور علنی مخالفت خود را در قبال مذهب شیعه که اکثراً هزاره‌ها پیرو این مذهب هستند، بیان کرد. در تشکیل کابینه به جز از یک معینیت در یکی از وزارت خانه‌ها، دیگر هیچ فردی از هزاره‌ها وجود ندارد تا از منافع این گروه قومی دفاع کند.
کوچ‌های اجباری هزاره‌ها و شیعیان در ولایت‌های دایکندی، بلخ، کندهار، هلمند به‌صورت علنی اجرا و زمین‌های آن‌ها به هواداران طالب داده است؛ اما طالبان آن را انکار می‌کنند. به گونه نمونه، خیرالله خیرخواه، سرپرست وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان، به‌طور علنی در گفت‌وگوها با رسانه‌ها این مورد را اول انکار می‌کند و چون با شواهد بر می‌خورد، آن را به‌خصومت‌های شخصی تقلیل می‌دهد. اما این مقام طالبان فراموش می‌کند که اداره‌ی رسمی طالبان مسوول رسیده‌گی همین خصومت‌های شخصی است. این‌ها که ادعای حکومت‌داری دارند، چرا به این موارد که حقوق شهروندان نقض می‌شود آن را مسوولیت خود می‌دانند. دزدی، سرقت، آدم‌کشی، اختطاف همه‌ی این‌ها می‌توانند در نتیجه‌ی خصومت‌های شخصی صورت گیرد؛ آیا اداره‌ی طالبان نباید به آن رسیده‌گی کند؟ چطور این می‌تواند این گروه ادعای حکومت‌داری کند؟
جمع‌آوری عُشر از مردم، مورد غیرقانونی است که افراد این گروه در مناطق هزاره‌نشین آن را اجرا می‌کنند. با آن‌که وزارت مالیه‌ی طالبان مکتوب رسمی صادر کرده که کسی حق جمع‌آوری عُشر از مردم را ندارد؛ اما افرادی وابسته به این گروه در ولایت‌های بامیان و غزنی و مناطق دیگر، مبالغ هنگفتی را به‌عنوان عشر جمع‌آوری کرده است. با وجودی که در بسیاری مناطق از جمله ولسوالی ناور غزنی، کشت‌زارهای مردم را پامال کرده و مردم امسال خوراک زمستان خود را تامین نتوانسته اند، مجبور به پرداخت مبلغ هنگفت به‌خاطر عشر محصولات زراعتی‌شان شده اند.
در تازه‌ترین مورد، روز جمعه در نوآباد شهر غزنی، طالبان از هر مسجد این ساحه هزاره‌نشین مبلغ ۱۵۰۰ افغانی را به‌خاطر تأمین مواد سوخت و مخارج افراد طالبان حواله کرده است.
سیاست‌های زمین‌خواری که از سوی شاهان سابق برای زیرقبضه درآوردن زمین‌های هزاره‌ها روی دست گرفته بود، اکنون با قدرت شدیدتر از سوی طالبان اجرا می‌شود. حتا خشن‌تر از گذشته شده است. اکنون به خانواده‌های انتحاری‌ها، کوچی‌ها و هواداران طالبان، از سوی با شدت و قوت اجرا می‌شود. با وجودی که هنوز طالبان قدرتش استحکام نیافته و درگیر مسایل داخلی خود می‌باشد، این‌گونه اعمال قدرت و غصب زمین‌ها و دارایی‌های هزاره‌ها پیش برده می‌شود، اگر این گروه بتوانند، کمی قدرت خود را استحکام بخشد، مثل گذشته که ۶۲ درصد هزاره‌ها از سوی عبدالرحمن از بین برده شد، حالا بدتر از آن می‌شود. روزهای سیاهی در پیش است. باید دست تکان و فریاد بلند کرد.
