مردم افغانستان در یک قدمی وحدت، یکپارچگی و همدلی
استفاده از تولیدات داخلی، یکی از موثرترین شیوه ها برای رشد اقتصاد ملی در هر کشوری محسوب می شود. بسیاری از کشورها توانسته اند با استفاده از این شیوه به توسعه اقتصادی دست یابند. به عنوان نمونه، دولت هند که روزگاری شنیدن نامش فقر و تنگدستی را در ذهن تداعی می کرد، با استفاده از راهکار "تشویق و ترغیب مردم به استفاده از تولیدات داخلی"، امروزه توانسته است به یکی از قدرت های اقتصادی دنیا تبدیل شود.
استفاده از تولیدات داخلی بگونه موثری به رشد اقتصاد در کشور کمک می کند. این امر باعث می شود که از کارخانه های تولیدی داخلی حمایت صورت بگیرد که در نتیجه آن تعداد این کارخانه ها افزایش می یابد و فرصت های شغلی بیشتری برای شهروندان کشور فراهم می شود که خود فرصتی برای رشد و توسعه اقتصادی به شمار می رود.
از جانب دیگر شهروندان کشور با خرید کالاهای داخلی در عمل اعلام می کنند که هیچ نیازی به وارد کردن کالاهای مشابه از کشورهای دیگر ندارند؛ محصولاتی که با وارد کردن آنها پول هنگفتی از کشور خارج شده و به خزانه کشورهایی واریز می شود که با استفاده از آن مردم مان را به خاک و خون می کشانند و کشورمان را ویران می کنند.
شهروندان کشور می توانند علیرغم توطئه ها و دسیسه هایی که از سوی برخی از کشورها صورت می گیرد، با وحدت و همبستگی، بگونه هدفمند از تولیدات و محصولات داخلی استفاده کنند و اقتصاد کشور را در مدت زمان نه چندان طولانی، توسعه دهند.
استفاده از تولیدات داخلی همچنان باعث متنوع سازی فعالیت های اقتصادی در کشور می شود و نظام اقتصادی را از مصرفی بودن به سوی تولیدی شدن به پیش می برد.
به نظر می رسد، به جز تلاش و همبستگی مستمر برای رشد صنایع مختلف، رونق زراعت و باغداری، راه اندازی کسب و کارهای اقتصادی حد اقل در سطح کوچک و استفاده از محصولات داخلی، گزینه مطلوب دیگری برای رشد اقتصاد کشور و رساندن آن به پایداری وجود ندارد.
چنانچه در یک و نیم دهه گذشته در افغانستان، دولت در این راستا در سطح ملی برنامه ریزی می کرد، اکنون مردم کشور می توانستند در مقابل توطئه ها، خصومت ها و حیله های دشمنان، از تکیه گاه اقتصادی نسبتا محکمی برخوردار شوند و از این طریق، ضمن ناکام ساختن توطئه های آنان، ابزارهای بهتر و بیشتری برای تحت فشار قراردادن و یا حداقل مقابله با اقدامات تخریبگرانه آنان در دست داشته باشند.
همچنان شهروندان کشور می توانستند در مقابله با چالش ها از موضع نیرومند تری ظاهر شوند. با این حال اما در فضای نا امن افغانستان، اعتراض های عمومی باشندگان سراسر کشور در قبال کشتار و انفجارهای اخیر، نویدی از بیداری میدهد. حملات انتحاری که در چند روز اخیر در کابل پایتخت کشور و چند ولایت دیگر صورت گرفت و صدها غیر نظامی را کشته و زخمی کرد، موجی از اعتراضات شهروندان کشور را به دنبال داشت. متوقف کردن واردات دارو از پاکستان از سوی اتحادیه دارو فروشان افغانستان، نمونه ای از این اعتراضات است.
اين يك نعمت و فرصت بزرگ است که براي اولين بار با اين وسعت در افغانستان لمس مي گردد و در صورت تداوم اين حس و حساسيت، تغييرات بزرگي در انتظار مردم افغانستان خواهد بود؛ زيرا وقتی ملتی بیدار شد و توانایی‌های خود را کشف کرد و در قبال سرنوشت خويش حساس گرديد و سكوت را شكست، هیچ قدرتي قادر نخواهد بود آن را زمينگير کند.
اقدام به تهدید، دهشت افگنی، ترساندن و اعمال خشونت، شیوه هاي قدیمی و همیشگی همسايه هاي شرور برای تضعیف عزم و اراده ساكنان سرزمين هاي همجوار بوده تا زمينه سلطه و چپاول منابع آنان را بدست بياورند و مردم آن ديار را مطيع خويش بسازند. ولي ملتي كه توانمندي و قدرت همبستگي و همدلي خود را درک كند، با درهم شكستن طلسم تهدید و خشونت، مسير موفقيت را در مي يابد و با تداوم تجربیات موفق، در مقابل هر تهدیدی پيروز مندانه می ایستد و براي همیشه ثابت می کند که ملت خردمند و با مسووليتي است.
ادعای کسانی که می گویند وابستگي اقتصادي ما به برخي از همسايه هاي شرور در حدي است كه نمي توانيم از خريد كالاهاي بي كيفيت و اغلب تجملي و غير ضروري آنها اجتناب کنیم، ممکن است تا حدی درست باشد. باید پذیرفت که نمی توان تمامی ضروریات را با استفاده از تولیدات داخلی رفع کرد اما در چنین مواقعی، مناسب ترین گزینه این خواهد بود که استفاده از تولیدات داخلی در اولویت قرار گیرد و واردات محصولات خارجی، آنهم از کشورهایی که با پول خودمان، زمینه ادامه جنگ و ویرانگری را در کشورمان فراهم می کنند، به حد اقل ممکن برسد. همچنان می توان برای وارد کردن محصولات مورد ضرورت از کشورهای همسایه ای که به نحوی با کشورمان سر سازگاری ندارند، بدیل دیگری یافت و این محصولات را از کشور دیگری که رابطه دوستانه ای با کشورمان دارد، خریداری کرد. عاقلانه و مفید نیست که به محصولات همسایه های متخاصم بیش ازحد وابستگی نشان داده شود و ظرفیت، توانایی و داشته های ارزشمند داخلی، نادیده گرفته شوند.
اقدامات تروريستي و تحميل خونريزي، جزئي از عملیات نفرت انگيزي است كه همسايه هاي شرور و سلطه طلب، به منظور ايجاد تشويش رواني و عدم اطمينان اجتماعي در مناطق ملكي و در ميان شهروندان عادي افغانستان انجام ميدهند. در واقع این اقدامات، نشانگر ضعف و نیز هراس آنان از قدرت یافتن و آسایش مردم کشور است. آنان اما شاید نمی دانند که تداوم این وضعیت، سرانجام با واکنش های تند مردم افغانستان روبرو خواهد شد؛چنانچه در روزهاي گذشته نشانه هاي آن بصورت آشكار مشاهده مي گردد و اكثريت مردم افغانستان با استفاده از هر راه ممکن، اعتراض و نفرت شانرا نسبت جنايات و خونريزي هایی که توسط همسايه شرور صورت می گیرد، ابراز کردند. پيام اين اعتراضات با فریادهای پرشور حتي در اغلب محافل و رسانه هاي مطرح در كشورهای متخاصم همسایه بویژه پاكستان نيز طنين انداز شده و واکنش هایی را از سوی کتله های مردمی به دنبال داشته است.
در این شرایط، برای اولین بار می توان ترس و تشویش از پیامدهای اقدامات نفرت انگیز سازمان های استخباراتی این کشورها را در بیانات مقام های بلند رتبه سیاسی شان حس کرد. آنان متوجه شده اند که اعتراضات گسترده، همه جانبه و هدفمند مردم افغانستان در تمام جهان، آدرس های سیاسی شان را تحت فشار قرار خواهند داد. این موضوع یکی از کوچک ترین نشانه های راه اندازی اعتراضات و درهم شکستن سکوت از سوی مردم افغانستان است. در حیات تاریخی هر ملتی، مقاطعی وجود دارد که حماسه های همدلی، همبستگی و هم صدایی را به اوج می رسانند. به نظر می رسد، در افغانستان نیز زمان آن فرارسیده است که تمام اقوام، ملت واحد و یکپارچه ای را تشکیل دهند و به مقابله با دشمنان دیرینه این کشور برخیزند.
