وزیر جنگ با جنگ وارد شد

حمله بالای مجلس نمایندگان افغانستان زمانی صورت گرفت که معاون دوم رئیس جمهور، به مجلس آمده بود تا معصوم استانکزی، نامزد وزیر وزارت دفاع ملی را به نمایندگان برای گرفتن رای اعتماد معرفی کند.

حمله کنندگان انتحاری ابتدا موتر حامل مواد انفجاری خود را در نزدیک یکی از دروازه های ورودی پارلمان منفجر کردند و سپس از یکی از ساختمان های نیمه کاره، بالای ساختمان مجلس با راکت حمله کردند.

این حمله بعد از کشته شدن مهاجمین به پایان رسید و مسئولیت آن را گروه طالبان به دوش گرفت.

معصوم استانکزی پیش از این عضو شورای عالی صلح بود و احتمالا چندین بار با طالبان بر سر یک میز نشسته است و در باره صلح و جنگ گفتگو کرده است، اما امروز و درست زمانی که قرار بود رسما به عنوان وزیر جنگ معرفی شود، از سوی گروه طالبان با موتر مملو از مواد انفجاری و راکت تا مجلس نمایندگان همراهی شد.

آقای استانکزی زمانی که عضو شورای عالی صلح بود، شخصی را که برهان الدین ربانی رئیس شورای عالی صلح و از رهبران جهادی افغانستان را، ترور کرد، تا خانه آقای ربانی همراه برده بود. گفته می شد آن شخص حامل پیام مهم از سوی طالبان در رابطه به صلح است و چندین شبانه روز در مهمانخانه شورای عالی صلح بسر برده بود.

در فرهنگ هزارگی به کسی که هر جا قدم می گذارد با اتفاق های بد و ناگوار همراه است« بد قدم » می گوید، مصداق عینی این گفته آقای استانکزی نامزد وزیر وزارت دفاع ملی است. او هرجا قدم گذاشته است، با انتحار، ترور و کشتار همراه بوده است، از خانه برهان الدین ربانی تا پارلمان افغانستان، گامهای او با ترور و انتحار همراه بوده است،‌ حالا معلوم نیست که او وقتی رسما بعنوان وزیر جنگ( دفاع) پا به این وزارت بگذارد، وضعیت امنیت و جنگ در افغانستان چگونه تغییر خواهد کرد. آیا او خواهد توانست سرنوشت جنگ در افغانستان را بسوی صلح تغییر مسیر دهد یا اینکه بد قدمی اش همچنان ادامه پیدا می کند و جنگ شدت بیشتر می یابد؟

اما امروز مردم تنها در پایتخت کشور و در مجلس نمایندگان حضور جنگ در کشور را حس نکردند، در شمال کشور نیز جنگ جریان دارد و وضعیت نگران کننده است.

در چند روز گذشته ولسوالی های « چهار دره» و « دشت ارچی» ولایت شمالی کندوز به دست طالبان سقوط کرده است، گفته می شود ولسوالی«‌خواجه غار» ولایت تخار نیز با خطر سقوط مواجه است، نگرانی های از سرباز گیری گروه داعش در ولایت های شمالی کشور و پایتخت وجود دارد، در ولایت مرکزی غزنی گروگانگیری شایع شده است و از سرنوشت 12 نفر از 31 هزاره ی ربوده شده، هیچ خبری در دسترس نیست.

وضعیت امنیت در کشور هر روز بیشتر از پیش نگران کننده تر می شود، مردم چه در پایتخت و چه در شمال و مرکز افغانستان آرامش شان را از دست داده است و هر روز شاهد جنگ، انتحار و گیروگانگیری هستند، اما رهبران حکومت وحدت ملی بیشتر درگیر زد و بندهای  تیمی هستند و هنوز نتوانسته است به نگرانی های امنیتی و سایر نگرانی های مردم پاسخ بگویند و در قبال همه ی مسایل سکوت اختیار کرده است.

 اکنون سئوال این است که آیا سفیر صلح دیروز و وزیر جنگ امروز، بعد از حادثه امروز و حس بودن و زندگی در وضعیت جنگ و انتحار، چه تصمیمی برای آینده جنگ در کشور خواهد گرفت؟ آیا او و رهبران حکومت وحدت ملی عمق فاجعه امنیتی در کشور را حس کرده اند؟ آیا او از این پس خواهد توانست میان صلح و جنگ رابطه برقرار کند و هرجا گام بگذارد جنگ را به صلح تبدیل کند، نا امنی و وحشت و دهشت را به امنیت، آرامش و صلح؟

باید همچنان در حالت انتظار بسر ببریم و چشم به آینده بدوزیم.