بیایید برای شادی بهانه بیافرینیم
نسل های مان یکی پس از دیگری در طول دهه های طولانی و هولناک،وادار گردیده بودند تا فرسنگ ها از لحظه ی شادی و کمی خنده فاصله بگیرند. جبر تاریخ تمام هم و غم شان را بر این گذاشته بودند تا قوم و تباری را با هر وسیله ممکن و محتمل، بکوبند و بکوبند تا قادر نباشند انسان گونه به زندگی بنگرند و به حقی از حقوق مسلم و ابتدایی بشری دست یابند.
این قوم مجبور بودند تا هربار نفس کشیدن را که با هزار سختی و دشواری صورت می یافت از حاکم و والی و عسکر و سرباز حکومت دیکتاتور به عاریت بگیرند و به زنده بودن شان شکرگزار باشند. فقط و فقط زنده ماندن و نفس کشیدن نعمتی بس بزرگ و فراموش نشدنی به حساب میرفت و نیاز دیگری برای زندگی به هیچوجه متصور حتی برای آرزو بردن نبود.
فرهنگ و عادت مان تا اکنون تاریخ، همواره عزاداری و گریه و بر سر و صورت کوبیدن و مویه و زاری بوده است، در بهترین لحظات زندگی مان که باید شادترین می بودیم، گریه جزئی از زندگی مان بوده است.
اما در همین گیر و دار مردانی هم ظهور کردند که به فراتر از عاریت گرفتن یک نفس بیشتر می اندیشیدند و به آینده روشنتری برای این قوم نفرین شده فکر می کردند.
این است که امروز پس از قرن ها مبارزه و جان نثاری ها و از خود گذری های بزرگ مردانی که رزمیدند و خون بها دادند، نیاز به شادی و سرور و خوشحالی هم کم کم جوانه می کشد و نسلی سربرآورده اند که به دنبال بهانه ای برای خندیدن میگردند.
برنامه های موسیقی و تفریحی، جشنواره ها، مسابقات مختلف و ... درین سالها، تبدیل به بهانه های خوبی برای نشاندن گل لبخند بر لبان نسل خسته و سوخته مان شده اند. معرفی بامیان به عنوان نخستین مرکز فرهنگی سازمان سارک(اتحادیه همکاری های جنوب آسیا) در سال روان، از عواملی است که باعث راه اندازی برنامه های فرهنگی و تفریحی در بامیان شده است. جمعه هفته گذشته، باشندگان بامیان شاهد برگزاری کنسرت موسیقی هنرمندان محلی در مرکز این ولایت بودند.
بامیانی ها، بویژه جوانان این ولایت، از این گونه برنامه ها با شور و شوق استقبال کرده و می کنند. آنان برگزاری چنین برنامه هایی را برای تقویه روحیه شادزیستن در میان باشندگان این ولایت، موثر خوانده اند.
پس باید گفت زندگی کردن و شاد بودن حقی است که هر انسانی باید به آن دست یافته باشد و در کنار غمها و ناگواری ها، لحظاتی از زندگی را شاد و خوشحال نیز باید بود.
بنابرین همه باهم باید دست به دست هم دهیم تا همواره و همیشه، بهانه های بیشماری برای شاد بودن و خندیدن بیافرینیم و غم های سهمگین و دردناک قرن ها ظلم و ستم زورمداران تاریخ را اندکی از دل بشوییم تا باشد که نسل های بعدی را با شادابی و جوانی و سلامتی بهتری همراه سازیم.
ادارات دولتی و حکومتی، نهاد های فرهنگی و هنری، هنرمندان عرصه های مختلف و همه و همه میتوانند هریکی به سهم خویش درین وادی نقش مهم و ارزنده ای را بدوش گیرند تا زمینه شادی و سرور مشروع، بدور از انحرافات و گمراهی ها و بگونه سلامت و مدیریت شده را برای نسل امروزی و حتی نسل کهنسال مان، فراهم سازند و خستگی و کسالت مزمن را از تن افسرده جامعه مان برای همیشه جدا نمایند.
به امید آن روز...
